889 trasa - 01.12.2020

Bielsko-Biała Lipnik - Gaiki - Przełęcz Przegibek - Magurka Wilkowicka - Przełęcz Pod Łysą Górą - Bielsko-Biała Straconka.

Tydzień temu w słońcu jesieni, a dziś zimy, mimo, że to kalendarzowa jesień. Słońce jest ważne, oczekiwane, ale też ta nasza Gwiazda ostatnimi laty nasiliła swoje promieniowanie i momentami dla oczu jest niebezpiecznie. Za to w przepiękny sposób oświetla nasz glob i daje nam możliwość przeżycia... i dziś przy spotkaniu promieni czuliśmy się jak w zaczarowanym świecie. Będzie go trochę na zdjęciach, gdyż cieszymy się z jego obecności,  zwłaszcza, że improwizowana trasa w większości wiodła nas cieniem.

Improwizowana? ależ tak! Chcieliśmy sprawdzić pomni listopadowej wycieczki na Hrobaczą Łąkę, gdzie prowadzi droga, którą jechał samochód nad Przełęczą U Panienki. Wówczas stwierdziliśmy, że droga jest równoległa z czerwonym szlakiem z Hrobaczej, ale potem trudno było określić, w którym kierunku można jechać. To był nasz cel, żeby od Przełęczy U Panienki przejść tą drogą... ale do przełęczy nie dotarliśmy...

... może od początku. Zaczynamy na przystanku autobusowym linii bielskiego MZK nr 27 o 8.35. Musimy podejść do niebieskiego szlaku, co zajmuje nam 4 minuty i znajdziemy się na leśnym parkingu, na tym samym co poprzednio zostawiliśmy samochód. Trochę wieje i minusowa temperatura w odczuciu jest o kilka kresek wyższa niż w rzeczywistości, ale w miarę podchodzenia pod górę to odczucie zniknie. Zniknęło wcześniej, kiedy spotkaliśmy samochód do przewozu drzew, który miał problem z wyrobieniem zakrętu po oblodzonej drodze. Ciepło nam się zrobiło kiedy kierowca postanowił wyjechać i to w momencie gdy my byliśmy tuż obok. Należą mu się brawa, bo zaryzykował a i na nas bele nie spadły.

Zaraz też opuściliśmy niebieski szlak i bezszlakowo pójdziemy w lewo, omijając tym razem amfiteatr w odbudowie. Tak zaczęła się nasza improwizacja, bo i tak droga zaprowadziła nas nad amfiteatr i to miejsce znane od poprzedniego razu, gdzie dziś powitał nas bałwanek. 

Pójdziemy znanym sprzed miesiąca odcinkiem, ale w zupełnie innej scenerii. Liczy się tylko błękit nieba i biel śniegu. Reszta kolorów jest sympatycznym dodatkiem. Dojdziemy do miejsca, gdzie są 2 drogi. Jedna to ta, którą poprzednio szliśmy, a druga w górę. Wybieramy ten drugi wariant... przecież gdzieś nas zaprowadzi. Przez to dziś nie będzie wiele widoków na Kozy, bo tylko 3 fotki. Idziemy pod górę bezproblemowo... są świeże ślady po oponach samochodowych i na pewnej wysokości już wiemy, że o Przełęczy U Panienki zapomnieć możemy. Jesteśmy w zupełnie innym miejscu... a mianowicie wychodzimy o 9.58 prosto na szlakowskaz na szczycie Gaików. Okazało się, że przez przypadek odkryliśmy to, co chcieliśmy wiedzieć. Poprzednio tutaj straciliśmy trop drogi, a teraz niespodziewanie weszliśmy nią z drugiej strony.

Co robić z tak zaoszczędzonym czasem?! Będziemy schodzić niebieskim szlakiem na Przełęcz Przegibek, teraz w pełni światła słonecznego, które oślepia... żeby zobaczyć piękny kolor nieba muszę często odwracać się.  Zejdziemy na przełęcz o 10.32. Po zakupie w Gawrze widokówek i potwierdzeniu pieczątkowym pobytu... idziemy dalej niebieskim w kierunku Magurki Wilkowickiej. Nie wiem co się stało na przełęczy, ale zarówno szlakowskaz jak i krzyż są przechylone. Może ktoś nie wyrobił zakrętu. Tutaj też kończy się osłoneczniona część, bo znowu wejdziemy w cienie. Podziwiamy czubki drzew oświetlanych słońcem, bo wyglądają jak iluminacje świąteczne bez prądu.

Pojawią się widoki na Bielsko-Biała i okolice, oczywiście widoczny będzie smog ze Śląska. My na szczyt Magurki nie wejdziemy, bo o 11.20 opuścimy niebieski szlak, by przejść na czerwony. Tam też będzie pierwszy herbaciany tym razem postój. Schodzimy czerwonym, będą ponowne widoki na BB. Spotkamy bardzo sympatyczną młodą biegaczkę, która biegnie w przeciwnym kierunku.

Po godzinie zejdziemy na Przełęcz pod Łysą Górą i zmiana szlaku na żółty. Tutaj druga przerwa na kawę. Pani, która nas fociła przykazała nam, że mamy kawę pić a nie pozować i tak się stało. Dalej w dół, niestety bardzo ślisko do momentu asfaltu. Długo nim nie pójdziemy, bo dziewczyny wymyśliły skrót szlakiem narciarskim i teraz znowu pójdziemy w słońcu.

2 ostatnie fotki to już końcówka, szlak zielony do mety na Straconce przy leśniczówce. Osiągamy to o 12.50. Za 10 minut mamy autobus MZK linii nr 11 i... denerwują mnie zapachy smogu. Wiadomo, że Straconka to najbardziej zasmogowana część Bielska-Białej. Dobrze, że to tylko 10 minut. 

Za kilka dni ma wrócić plusowa temperatura i dobrze, że dziś wędrowaliśmy w tej scenerii, bo nie wiemy, jak to będzie wyglądało zimą.

Skoro trasa improwizowana to będzie muzyczna improwizacja Mistrza Adama Makowicza, mojego zresztą krajana.