815 trasa - 12.11.2019

Kalwaria Zebrzydowska - Bernardyńska - Sanktuarium Pasyjno-Maryjne - Dróżki Kalwaryjskie - Brody - Lanckorona - Góra Lanckorońska - Brody - Kalwaria Zebrzydowska Lanckorona.

Te słowa stały się mottem urodzinowej trasy, w pierwszej części pielgrzymki. Bardzo wyciszony (od kilku dni) przyjeżdżam przepełnionym busem do Kalwarii Zebrzydowskiej i o 8.12 zaczynam podchodzenie do Sanktuarium. Miasto spowite mgłą, ale tak delikatnie i bardzo pięknie z oddali w tej scenerii prezentują się mury Bazyliki. Tam się udaję i będę na miejscu o 8.31.
Kaplica Cudownego Obrazu i tam zostawiam Panu i Mateńce podziękowania za ciekawe 68 lat życia. Tam zostawiam prośby o Łaski dla osób chorych i tam o 9-tej rozpocznie się msza święta. Dla mnie urodzinowa.
Po tych duchowych przeżyciach, coś dla ciała, czyli śniadanie i potem przejście na Dróżki Kalwaryjskie, a konkretnie na ten odcinek z czarnym szlakiem turystycznym, który zawiedzie mnie do Lanckorony.
Słońce schowane za chmurami, ale jest w miarę przejrzyście i można podziwiać jeszcze kolory listopadowej jesieni.
Do Lanckorony przychodzę o 10.44 i trochę jestem zaskoczony stanem budynków. Część z nich ma tabliczki, że grożą zawaleniem, część z nich jest do sprzedaży. Prawie 2 lata mija od mojego tutaj pobytu, a jakże wielkie zmiany na niekorzyść. Są oczywiście nowe budynki nawiązujące do panującego tutaj stylu, ale tylko nawiązujące.
Podejrzewam, że nie stać ludzi na zakup ekologicznych pieców ogrzewania i wyprowadzają się... a przecież miała być pomoc dla nich.
Dochodzę do studni z cytatem z Marka Grechuty i od razu radość ogarnia moje serce, tak wielka radość, że tam na rynku krzyczę na cały głos "zaczynam kolejne 68 lat życia!!!!"
Taka cisza odbija echo i tylko pani z pieskiem trochę zaniepokojona, więc udaję, że mówię do telefonu.
Ten okrzyk jeszcze potem kilka razy będzie w lesie, wśród natury. A jak będzie w sumie, to nie wiem, bo można sobie planować życie, a "tam w górze" wiedzą lepiej jak nim kierować.
Wstępuję na urodzinową kawę do Pensjonatu Lanckorona i mam przyjemność porozmawiania ze szczęśliwą panią, która już też jest emerytką.
O 11.30 niebieskim szlakiem zaczynam wejście na Górę Lanckorońską, do ruin nie wejdę, ale na szczyt obok - tak.
Potem już tylko schodzenie, do końca już niebieskim. Będzie kilka ciekawych jesiennych widoków, będzie Babia Góra na zbliżeniu, już ośnieżona.
W lesie spotkam maślaki, dużego gniewuska, w sumie będzie (a raczej już była) smaczna kolacja. Po wyjściu z lasu widzę, że coraz ciemniej. Nawet Sanktuarium zaciemnia się. Wiem z prognozy pogody, że o 14-tej ma być już deszcz, ale do tej godziny jeszcze sporo mi brakuje.
Schodzę w Brodach do drogi Bielsko-Biała - Kraków i kawałek muszę nią podejść. Odbicie w prawo na ulicę Dworcową zaprowadzi mnie do stacji kolejowej Kalwaria Zebrzydowska Lanckorona.
Ten ostatni krótki odcinek pokonam pierwszy raz w życiu. Budynek stacyjny w środku zdewastowany, zamknięty i na zewnątrz przyjdzie mi czekać na pociąg do Bielska-Białej... zresztą on już tu stoi i będzie czekał na odjazd  jeszcze prawie godzinę a ja wraz z nim.
Pociągi dalej nie jeżdżą, bo są remontowane tory, tak, że wszelkie połączenia dalsze są zastępczą komunikacją autobusową. Tylko kierunek, w którym ja pojadę jest czynny.
Kończę trasę ciekawą tutaj o 12.54. Teraz czeka mnie odpisywanie na sms-y z życzeniami i na fb. Nawet mi czasu brakło do odjazdu pociągu.