808 trasa - 08.10.2019

Čadca - Husárik - Grečovci - Črchľa - Kýčera - Čadca.

Nakrapiańce o tej porze roku pięknie ubarwiają lasy. Mają swój urok, tak jak wszystkie grzyby niejadalne i jadalne, bo to ciekawe kolory, kształty i czasem nawet zapachy.
Dziewczyny "powykruszały się", została Seniorka, ale rano dała znać, że nie pójdzie, bo "coś ją dopadło" i dlatego wędruję sam po słowackich Kysucach... a to nic innego jak przedłużenie naszego Beskidu Żywieckiego.
Zaczynam na stacji kolejowej w Czadcy o 8.10 i od razu idę czerwonym szlakiem w stronę Husarika, a mam zamiar zrobić pętlę tak, jak to już nieraz było.
Jest przymrozek, powietrze rześkie, ale ciężkie i trudno się oddycha zwłaszcza idąc pod górę. Do hotelu Husárik mam asfalt. Tam melduję się o 9.30 i będę w nim przez pół godziny. Mili ludzie i dobrze tam się czułem.
Widoki zamglone, raz mocniej, raz słabiej, ale aż dziw, że aparat taką zamgloną Małą Fatrę zobaczył, bo zazwyczaj tego nie czyni w takich warunkach. Pętla ma to do siebie, że najpierw mogę obserwować tereny, wzniesienia, po których pójdę... a od połowy, te gdzie już dziś byłem.
Za Husarikiem pierwszy grzyb jadalny, kania i niestety tylko ta jedna była zdrowa, pozostałe robaczywe. Spotkam jeszcze pod Czyrchlą kolonię ponad 50 maślaków, ale też tylko jeden nie będzie robaczywy. Mróz je w nocy ścisnął i automatycznie robale wypchnął na zewnątrz i wcale nie musiałem zrywać ich, żeby zobaczyć, czy można je będzie jeść.
Mijam z radością "koci dom", widzę, że trochę odremontowany. A potem już zaraz będą Grečovci (10.33) i tu miałem schodzić żółtym szlakiem do Wojtów, by potem wychodzić na Kyczerę. Jakoś nie chciało mi się dziś schodzić i wychodzić, więc poszedłem dalej czerwonym, aż po Czyrchlę i tam wszedłem na zielony szlak, którym też miałem iść ale dopiero od Kyczery. Na zielonym jestem o 11.16.
Już na Greczowcach zerwał się bardzo silny wiatr i dął we mnie jak w żagiel. Z początku w twarz, ale po zmianie kierunku wędrówki, w plecy. Niebo czasem było tak ciemne od chmur, że i na trasie było ciemno.
W miarę spokój miałem w lasach i bardzo mnie cieszyło to, że tylko słyszę odgłosy wichury, ale jej nie czuję.
Tak się złożyło, że od pewnego momentu towarzyszą mi ślady obecności stada koleżeństwa z kłami, które dokładnie ziemię przeryły i widzę, że to są świeże ślady. Co ciekawe, te ślady pracy dzikich świń kończą się tuż przy blokach w Czadcy. Niesamowite, jak przestały bać się ludzi.
Osada Kýčera. Tutaj przy krzyżu z płotem spotykam szlak, którym przyszedłbym z Wojtów, o 12.10, z kolei przy szlakowskazie z tą nazwą jestem 10 minut później.
Teraz już tylko w dół. Odkryją się widoki na Czadcę, na okolicę, z tyłu Wielka Racza, a po lewej będzie Husárik, co oznacza, że zamknę pętlę za niedługi czas.
Pasące się wielkie stado krów, z których jedna Mućka podeszła, by ją pogłaskać. Niestety nie dałem rady wziąć ją na ręce, bo ciut za duża.
Bloki jedne, bloki drugie, czyli jedno z tutejszych osiedli mieszkaniowych, a potem przejście pod daszkiem prosto do centrum Czadcy. Jestem tam o 13.28. Mam ponad godzinę czasu, więc idę na espresso i tak mile spędzam czas. Potem przy muzeum przypomniałem sobie, że za każdym razem obiecuję jego zwiedzenie, jeśli tylko będę miał czas i zawsze zapominam, dziś też.
Przejście w kierunku swoistego rodzaju galerii handlowej, a potem zaraz już jest dworzec kolejowy, gdzie zamykam pętlę o 14.36.
Dziś zamiast pociągiem odjadę stąd zastępczym autobusem aż do Czeskiego Cieszyna z powodu prac na torach po słowackiej stronie... i tak zamiast jechać pociągiem pół godziny, jechałem autobusem prawie godzinę. Ważne, że dojechałem. Już po przekroczeniu granicy z Czechami lunął deszcz i cieszyłem się, że nie musiałem w górach chronić się przed nim.