667 trasa - 06.10.2017

Przełęcz Salmopolska - Zieleńska Polana - Fiedorówka - Wisła Malinka.

Beskid Śląski. Miało być inaczej, choć początek i tak miał się odbyć na Przełęczy Salmopolskiej. I to stało się o 8.50. Przyjechałem tam z koleżanką mieszkającą w Cieszynie i na Bielszczankę mieliśmy poczekać, bo to ona jest pomysłodawczynią tej trasy. Czekamy przy espresso u bardzo sympatycznego pana, bo tym razem na niego wypadła wizyta w lokalu i dołącza Bielszczanka wraz ze swoją koleżanką. Już wiem, że pójdziemy w czwórkę (z czego się cieszę), ale jeszcze nie wiem, że pomysłodawczyni zmieniła zupełnie plan trasy, zamiast do Brennej pójdziemy do Wisły Malinki.
Nie było problemu z akceptacją, gdyż poza krótkim przejściem żółtym szlakiem turystycznym, cała reszta będzie dla mnie nowością, czyli jak to nazywam, debiutem.
Trochę pójdziemy asfaltem, a konkretnie drogą, którą na Salmopol jechaliśmy autobusem. Do Zieleńskiej Polany docieramy o 9.50. Tam kawałek niżej wchodzimy do lasu, na zielony spacerowy szlak przez Fiedorówkę, w której zameldujemy się o 10.30.
Liczyłem na grzyby, że będą, bo ten rok jest bardzo grzybodajny. Pierwszy spotkany i sfocony był jednak niejadalny... za to potem wysyp podgrzybków i opieniek. Opieńki miodowe zbieram od dziecka, bo to najsmaczniejsze grzyby pod słońcem, prawdziwkom wiele do tego smaku brakuje.
... i stało się coś, czego do tej pory nie było. Od czasu, kiedy posługuję się aparatami cyfrowymi, jest to najmniej obfocona trasa, ale dziś najważniejsze było grzybobranie.
Nocą szalał huragan Ksawery, który i do nas dotarł, sporo spadło deszczu i my idziemy po takiej mokrej ziemi, czasem mnóstwo błota, ale udaje nam się jakoś go obchodzić. Dawnymi laty wybierałem tylko te szlaki, na których błota praktycznie nie powinno było być. Po prostu go nie trawiłem. To wszystko zmieniło się już w 21 wieku, kiedy nastąpiła kilkuletnia era suszy i drzewa zaczęły umierać stojąc, długo przed czasem, jakim mogłyby się jeszcze cieszyć. Wtedy zrozumiałem, jak ważny jest deszcz w górach i błotko. Dziś już mi nie przeszkadza a wręcz nim się cieszę.
Po dojściu do domostw w Malince widzę w jednym z ogrodów kolonię rydzów i dziwię się, że mając taki skarb na posesji wcale z niego nie korzystają. Za ogrodzeniem spotykam 2 sztuki i one też wędrują do zbiorów. Dziewczyny pochowały grzyby do plecaków, a ja jakoś nie mogłem w to uwierzyć, że to koniec.
... i miałem rację. Taki prawdziwy wysyp opieniek i podgrzybków dopiero tutaj na dole mieliśmy, w lesie tuż obok drogi.
Kończymy wędrówkę o 12.15 na przystanku w Malince, Malinka Spółdzielnia, bo tutaj dociera zielony spacerowy.
Bonusowe 3 fotki na końcu relacji pokazują moje zbiory już w domu, po segregacji, ale jeszcze przed umyciem... dlatego też ta relacja musiała poczekać z jej napisaniem i wgraniem, bo wiele, wiele godzin trwało zajmowanie się tymi smacznymi leśnymi płodami.
Cieszę się, że mamy nową koleżankę na przyszłe wspólne dreptania.