698 trasa - 13/14.03.2018

Bielsko-Biała Rynek - Wzgórze - Stojałowskiego - Plac Ratuszowy - Zamkowa - Partyzantów - Słowackiego - Starobielska - Słowackiego - Metrum Jazz Club - Słowackiego - Szkolne Schronisko Młodzieżowe - Słowackiego - Plac Chrobrego - Bielsko-Biała Stara Fabryka.

"Jak dobrze gdy się nic nie musi" to tytuł piosenki, którą kilkanaście lat temu nagrała Irena Santor. W moim przypadku ten tekst szczęśliwego emeryta spełnił się rzeczywistością w dniu dzisiejszym.

Jest wtorek, 13 marca i przyjeżdżam do Bielska-Białej, by o 14.58 rozpocząć na bielskim rynku 2-dniową trasę. Nie mam co słowami opisywać, gdyż fotki wszystko pokażą, łącznie ze zmieniającą się aurą.
Główny pobyt tutaj spowodowany jest koncertem Grażki Łobaszewskiej z zespołem Ajagore. Nic piękniejszego nie mogło mi się dzisiaj przytrafić jak koncertowe wejście w stan emerytalny w towarzystwie Przyjaciół... ale zanim do koncertu dojdzie, połażę sobie po Bielsku, po Białej i potem rozkopaną ulicą Słowackiego przejdę na Starobielską, na której końcu znajduje się Szkolne Schronisko Młodzieżowe, a tam mam nocleg. W schronisku jestem o 16.50 i po 35 minutach idę do Metrum Jazz Club, gdzie spotykam menago zespołu, któremu bardzo nie podoba się to, że kupiłem bilet, w dodatku vip-owski.
Przecież ja zawsze kupuję bilety, bo uważam, że Artyści swoją pracą na to zasługują i nie zamierzam korzystać z żadnej protekcji. Argument, że chłopaki się pogniewają, spowodował, że bilet schowałem i dopiero teraz go pokazuję, w dodatku wszystkim, hahaha.
Rok nie widzieliśmy się i bardzo cieszymy się ze wspólnego spotkania. Grypa niestety dopadła także ich i w różnej postaci trzyma... ale profesjonaliści mają to do siebie, że widz nawet nie zauważy, bo kto z nich mógłby przypuszczać, że gitarzysta ma 39-stopniową temperaturę ciała.
Koncert rozpoczął się o 19.10... i nie zgadzam się z szefową klubu, która zapowiedziała występ polskiej Arethy Franklin. Nie! Nie! Nie!
Najwyższy czas, żeby uświadomić sobie, że ta Perła Wokalistyki nazywa się Grażyna Łobaszewska i nie ma najmniejszych podstaw do tego, by ciągle Ją do kogoś porównywać. To jest nasza polska Gwiazda!
Koncert w 2 częściach, w przerwie dołączyła do nas moja krajanka, którą mam przyjemność zawsze spotkać  na koncertach zespołu... a w Ustroniu jakoś nie możemy się spotkać, hahaha.
Oczarowanie... oczarowanie serca, duszy a nawet ciała. Tak w skrócie wygląda recenzja koncertu.
Zbytnio nie ma ich w mediach, ale ciągle koncertują przy pełnych salach. To potwierdza, że reklama jest zbędna jeśli chodzi o wartościowe rzeczy, w tym przypadku wartościowych Artystów.
Moją emeryturę uczcimy drinkami po koncercie. Po nim także Grażka autografy ludziom rozdawała, mnie też na płycie nagranej w PR Lublin, o której pojęcia nie miałem. Ten wpis bardzo serce i duszę łaskocze.
Otrzymałem ją w prezencie od menago i patrząc w jego oczy nawet nie zapytałem o cenę, mając na uwadze początek naszego dzisiejszego spotkania.
Potem z moją ukochaną Gwiazdą wspólna fotka na scenie, gdzie pół godziny wcześniej czarowała ludzi swoim głosem.
Trzeba wiedzieć kiedy kończyć i mając na uwadze fakt, że chłopaki muszą się spakować przed kolejną jazdą na kolejny koncert, o 22.40 żegnam się i wychodzę do schroniska, gdzie jestem o 23.10.
Rano budzi mnie sąsiad zza ściany pod pretekstem czy nie mam kawy i foci, foci moim aparatem. Tylko kilka zdjęć z tej "sesji" pokażę, bo reszta nie nadaje się do upublicznienia.
Za oknem szaro, buro i ponuro, ale nie pada, więc cały plan pobytu tutaj zrealizuję. Wychodzę ze schroniska, które jednocześnie jest bursą (internatem) o 8.15. Kawa dopiero w piekarni na rynku, a mój cel to oddział Muzeum zwany Starą Fabryką. Przychodzę tam o 9.10 już w deszczu.
Bardzo interesujące miejsce. Ważne jest, żeby na początku obejrzeć 20-minutowy film. Jest też czasowa wystawa, tym razem poświęcona krajanowi ze Śląska Cieszyńskiego, Józefowi Bożkowi, zwanym śląskim Stephensonem. Tak przykro, że o nim nie pamiętamy w przeciwieństwie choćby do Czechów, którzy nawet znaczkiem pocztowym go uhonorowali. Bardzo podoba mi się jego projekt wagonu kolejowego w formie dyliżansu. Chętnie takim pojeździłbym.
Muzeum tutejsze to także oprócz włókiennictwa (bo to główny motyw) pokazuje także inne bielskie firmy jak chociażby FSM... i przy produkcie z tej właśnie firmy o 9.55 kończę trasę.
Wszedłem w emeryturę godnie i taki mam zamiar na niej pozostać.
Pisząc te słowa odczuwam silny nerwoból prawej strony pleców, który powstał skutkiem choroby Przyjaciółki o czym pisałem w pierwszym marcowym poście. Martwiłem się, że to coś poważniejszego, bo żadne tabletki (nawet w uderzeniowej dawce) nie uśmierzają go. Uśmierzył go alkohol z drinków i przynajmniej jedną noc z wtorku na środę miałem spokojną. Nie zamierzam jednak zostać alkoholikiem i nie będę w tym temacie eksperymentował, hahaha.