633 trasa - 11.04.2017

Kocoń Pod Dębami - Pietraszowa - Przełęcz Czarny Dział - Wielki Gibasów Groń - Siodło Gibasowe - Kucówki - Przełęcz Płonna - Kocierz Rychwałdzki - Błasiakówka - Przełęcz Kocierska - Wielka Puszcza.

Beskid Mały. Byłoby bardzo nierozważne wyjście z domu w zaistniałych warunkach, lecz mając możliwość wcześniejszego śledzenia pogody, na te warunki nie zwracałem uwagi. O 4-tej rano za oknem było paskudnie. Deszcz napędzany wiatrem wydawał się być zmorą nie do pokonania, ale jakoś udało mi się w miarę bez szwanku dotrzeć do autobusu... a potem, hulaj dusza. Niech bębni o szyby, mnie to nie rusza, bowiem wiem, że od 9-tej najpóźniej deszczu nie powinno być. Nie będzie go zdecydowanie wcześniej, bo już w Żywcu o 7.30.
Przyjechałem z koleżanką na miejsce startu do Koconia Pod Bukami o 8.34 i od razu zaczynamy podchodzenie w stronę Pietraszowej niebieskim szlakiem. Warunki takie jak po deszczu, ale z uwagi na fakt, ze ziemia deszczu potrzebuje i to bardzo, jego nadmiar szybko wsiąknął w glebę i tylko gdzieniegdzie są kałuże. Im wyżej, tym niebo coraz bardziej rozpogadza się, mamy nawet jakieś ciekawe widoki.
Zdecydowanie mniej tutaj kwiecia niż w moich terenach, ale też jest.
Na Pietraszowej jesteśmy o 9.35, 3 minuty później na Przełęczy Czarny Dział. Ciut powyżej zejdziemy z niebieskiego szlaku  (9.48) i bezszlakowo pójdziemy na Wielki Gibasów Wierch. Niestety mało to jest przedeptane i musimy sobie na wąskiej ścieżynce torować drogę pośród zakroplonych gałązek drzewek i w tym przypadku bardzo pomocny okazał się mój duży parasol, który na siebie zbierał wszystkie krople.
O 10.00 meldujemy się na Wielkim Gibasowym Groniu, a 4 minuty później już jesteśmy na zielonym szlaku przez Gibasy. Przed Siodłem Gibasowym zatrzymuję się przy kapliczce z Chrystusem upadającym pod krzyżem, jakże to trafne do rozważania w Wielkim Tygodniu.
Kapliczek zresztą będzie sporo na całej trasie, jak to jest w całym Beskidzie Małym. U gospodarza Gibasówki jesteśmy o 10.28, wymieniliśmy parę zdań na temat możliwości odjazdu busikiem z Kocierza Rychwałdzkiego, chociaż mamy zaplanowane dalsze dreptanie, ale w razie załamania pogody można byłoby to skrócić. Okazało się, że praktycznie nie mamy takiej możliwości, stąd wiemy, że musimy przejść całą zaplanowaną trasę. Idziemy dalej zielonym. Cały odcinek zielonego od Wielkiego Gibasowego Gronia po Przełęcz Kocierską dla mnie będzie debiutem i dlatego tak bardzo chciałem tędy dziś maszerować.
Za jakiś czas spotykamy czarny szlak ze Ślemienia do jaskiń. Tego szlaku na żadnych dostępnych mapach jeszcze nie ma.
W pewnym momencie wyjdzie słoneczko i oświetli nam teren, zaraz raźniej się pójdzie. Do Kocierza Rychwałdzkiego zejdziemy o 12.38. Tu czeka nas niespodzianka, bowiem wszelkie mapy łącznie z najnowszymi pokazują dalszy przebieg zielonego prosto w górę, zresztą koleżanka z minionych lat też takim go pamięta... a teraz w realu musimy skręcić w prawo i drogą asfaltową będziemy szli. Na mapce pokazałem faktyczny przebieg szlaku.
Będziemy się wspinać pomiędzy domostwami osiedla. Cicho tu i pięknie i widoki takie same. Zgodnie ze szlakowskazami (oprócz tego w Kocierzu) przejście zajęło nam równą godzinę (13.38). Koleżanka stwierdziła, że choć jest dalej, ale za to o wiele lepiej się wychodziło niż starą wersją.
Przełęcz Kocierska, a właściwie położony nad nią hotel. Tutaj zatrzymujemy się tylko po widokówki, pieczątki. Tak śmiesznie tu, kiedy jest pusto, gdy nie ma ludzi. Zatem od razu schodzimy bezszlakowo do Wielkiej Puszczy. Mamy trochę błotka, ale na dole można umyć buty.
Kończymy na przystanku autobusowym w Wielkiej Puszczy o 14.35 i mamy 10 minut do odjazdu autobusu MZK linii 9 do Kęt.
Ponad rok temu przyjechał tutaj po nas śp. mąż koleżanki i to był ostatni raz kiedy Go żywym widziałem. Trudno w tym miejscu o tym nie wspomnieć, bo bardzo nam Go brakuje, zwłaszcza koleżance, która dziesiątki lat z nim przeżyła w zgodzie i miłości.

To ostatnia wycieczka przed Wielkanocą, dlatego pozwólcie, że złożę Wam czytającym te słowa życzenia przeżycia godnego Świąt Zmartwychwstania Pańskiego, Bożego błogosławieństwa, a także tradycyjnych świeckich przeżyć jak chociażby śmigusu-dyngusu, czy bogatego zajączka.