496 trasa - 03.02.2015

Ustroń Manhatan - Rynek - Gościradowiec - Źródło Żelaziste - Zawodzie - Równica - Jaszowiec - Ustroń Polana.

Przyszła pora na pierwszą tegoroczną trasę w moim mieście. Rano, za nic w świecie nie miałem ochoty wstać, ale Perełka swoimi metodami skutecznie mnie postawiła na nogi. Trochę się zawiodła, że zamiast bawić się z nią, to zacząłem się ubierać. Toteż nie dała się złapać do wspólnego zdjęcia przed moim wyjściem z domu. Tak szczerze, to nawet szukałem pretekstu, żeby nie iść, ale to błękitne niebo za oknem swoje zrobiło.
Rozpoczynam o 9.00 wyjściem z domu... błękit nieba przesłoniły chmury, ale teraz już nie mam zamiaru wracać. Idę w stronę rynku, gdzie wejdę na spacerowy czerwony szlak. Wcześniej zatrzymam się przy bibliotece, by ją obfocić.
Czerwonym spacerowym przekraczam rzekę Wisłę i doliną potoku Gościradowca dojdę do Źródła Żelazistego o 9.37. Po minięciu sanatorium o 9.45 wchodzę na czerwony turystyczny prowadzący na Równicę. Teraz po wejściu do lasu, nie żałuję wyjścia z domu. Jestem w bajkowej scenerii Królowej Zimy.
Przy "Kamieniu" melduję się o 10.27. Kamieniem nazywamy miejsce, gdzie w latach kontrreformacji ukrywający się bracia ewangelicy odprawiali swoje nabożeństwa. Ołtarz jest tym znaczącym kamieniem.
Wspinając się powoli na górę, na niebie towarzyszyło mi słońce, ale po dojściu do schroniska znowu chmury niebo zakryły.
Wstępuję do schroniska na Równicy o 10.48. Rozmawiam z miłą panią na temat znaczków turystycznych, których tam nie ma, a powinny. Wniosek nasuwa się jeden. Bardzo wiele punktów w Polsce zapragnęło mieć swój znaczek, ale nie dla reklamy miejsca, a dla zysku. Cena 7 zł już zawiera prowizję dla danego miejsca, ale im to za mało. Wbrew podjętym zobowiązaniom (jak to w Polsce) postanowili i tak obskubywać potencjalnego nabywcę. Z uwagi na to, że świadomość zbieraczy jest coraz większa, te punkty najchętniej teraz pozbyłyby się tego balastu. Tak jest w schronisku na Równicy. Pani już nie zamawia znaczków, tłumacząc to wykrętnie, że musi za każdym razem brać z centrali większą ilość.
Tylko, że to nie centrala kogokolwiek przymuszała, ale sami zainteresowani o to występowali. Lepiej chyba będzie, jeśli te punkty sprzedaży zrezygnują całkowicie ze swoich znaczków, aniżeli mają łamać zasady. Dla niektórych zbieraczy cena 7 zł już jest wysoka.
Sam pobyt w schronisku miły, ta sama pani zaparzyła mi przedobre espresso i przy nim spędzam prawie godzinę. Przed wyjściem bujam się na owieczce, a jeszcze kilka lat temu był tam konik na biegunach.
Kiedy opuszczam schronisko o 11.40, na dworze zastaję słoneczko na błękitnym niebie. Idę dalej czerwonym w stronę Jaszowca i Polany.
Podziwiam góry Beskidu Śląskiego, a przede wszystkim uroki zimy, takiej o jakiej marzę.
Szlak wiedzie prosto w dół i co jakiś czas przecina drogę-serpentynę. W Jaszowcu jeszcze chciałem sobie skrócić, ale zawrócił mnie z drogi szczekający kudłacz pilnujący obejścia, niczym trolejbus, bo na przewodzie, hahaha.
Podziwiam na stoku Palenicy pod Orłową narciarzy. Znowu się chmurzy. Schodzę na dół i ponownie przekraczam dziś rzekę Wisłę, tym razem wiszącą kładką. Stamtąd już kawałek do mety na przystanku autobusowym Ustroń Polana. Meta o 12.58. Czas oczekiwania wypełnia mi rozmowa z sympatycznym młodym człowiekiem, który skończył akurat jazdę na desce na zboczu Czantorii.
Cieszę się z tej trasy, zimowej trasy, bowiem kilka następnych pewnie odbędzie się w zupełnie innej scenerii, nawet klimacie.