759 trasa - 07.02.2019

Ustroń Manhatan - Rynek - Gościradowiec - Zawodzie - Równica - Zbójnicka Chata - Gościniec Równica - Jaszowiec - Ustroń Polana.

Wędrówka w bieli i w błękicie. Tak można określić dzisiejszą trasę w rodzinnych stronach. W minionych latach takie "rodzinne" wędrowanie odbywałem już w styczniu, a ten rok musiał zaczekać do teraz.
Nie jest przesadą nazwa "rodzinne", gdyż zaczynam w domu pośród ulubionych kwiatów, z Perełką, która absolutnie nie chciała dać się złapać do wspólnego zdjęcia, gdyż pewnie myślała, że to podstęp i pójdziemy do weterynarza pazurki obciąć, co już od dłuższego czasu jej obiecuję.
Wychodzę z domu o 8.30 i to jest godzina początku tej trasy. Bezszlakowo idę na rynek, wcześniej zatrzymuję się przy muralu na ścianie biblioteki, a to dlatego, że niedawno pokazywałem mural z Częstochowy. Nasz jest monotematyczny i też bardzo piękny i ma psychologiczne przesłanie, gdyż już najmłodsi zastanowią się nad odwiedzeniem biblioteki i czytaniem książek.
O 8.45 na rynku wchodzę na czerwony szlak spacerowy, by przy stacji Ustroń Zdrój wejść na początek Głównego Szlaku Beskidzkiego. Dziś tylko nim pójdę, choć na Równicy będą "skoki w bok" na zielony i żółty.
Aura jak na zamówienie, choć przeszkadza zimny zdradliwy wietrzyk, ale on minie po wejściu do lasu. Już prawie na początku po głowie chodzą mi nutki "Białania" i tak będzie do końca. Jacek Cygan napisał ten tekst jako antidotum na anglojęzyczne określenia świąt Bożego Narodzenia. Stąd nowe słowo - białanie. Też bardzo lubię tworzyć i używać nowych słów.
Idę sam, gdyż jedna koleżanka jest zagrypiona, druga zaoskrzelona, trzecia zapracowana, a Seniorka szusuje po Ziemi Kaszubskiej.
Wchodzę do lasu i powoli zacznie się wchodzenie na górę. Trochę mam obawy co do odcinka przed Kamieniem Ewangelików (jak to ktoś szumnie określił na mapie), bo tam powinien przeważać lód... a ja niezbyt chętnie wyciągałbym z plecaka raki, a jeszcze bardziej brzusio byłby niezadowolony moim zginaniem się. Okazało się, że było lepiej niż myślałem.
Kiedy zobaczyłem na drzewie śnieżną sylwetkę koziołka to pomyślałem - skurczykozioł , gdyż jest taki dowcip, w którym dorodny byk na łące spotkał zieloną żabkę i tak się zakochał, że się oświadczył. Żabka nic przeciw nie miałaby, ale on taki duży a ona taka mała. Kiedy go zapewniła, że gdyby był tak wielki jak ona to wyszłaby za niego, on skurczył się. Żabka zaskoczona zapytała, jak to jest możliwe.
- Kochana, ja nie jestem zwykły byk tylko skurczybyk.
Przy Kamieniu (9.48) chwila odpoczynku i ponownie w górę. Pierwsze widoki w stronę Hermanic, Kozakowic i wreszcie z cienia wychodzę na osłonecznione miejsca... tyle tylko, że znowu wiatr ochładza.
Idę do dawnego schroniska PTTK, dziś Gościńca Równica po pieczątkę, gdyż jest on w spisie informatora turystycznego. Jest 10.12 i pocałowałem klamkę.
Trudno, idę zielonym szlakiem do Zbójnickiej Chaty i tam spędzę czas pomiędzy 10.23 a 11-tą przy espresso i kontakcie ze światem.
Potem skrótem idę pod Dwór Skibówki, by zobaczyć widoki i zajrzeć do domu. Wracam (11.05) na dół żółtym szlakiem. Tym razem gościniec jest otwarty i mogę pieczątką potwierdzić pobyt. Po wyjściu stamtąd widzę, że gość otwiera punkt z pamiątkami. Idę do niego, kupuję widokówki i mam na dzisiaj komplet pieczątek.
O 11.20 ponownie na czerwonym szlaku i idę w stronę Jaszowca. Jeszcze kilka spojrzeń za siebie i mogę schodzić. Tym razem po słonecznej stronie stoku i co jakiś czas odwracam się, by sfocić to co za mną.
Szlak kilka razy krzyżuje się z drogą dojazdową na Równicę. Nieco niżej ponownie zaglądam z dali do domu.
W Jaszowcu jestem o 12.20. Zejście drogą, przejście przez kładkę  nad rzeką Wisła i jestem przy dawnej Młotowni Teresa (industrialna część zwiedzania Ustronia).
Potem obserwuję rybaków na stawie, jak w przeręblach łowią ryby. Jakże dawno takiego widoku nie miałem, kilka dziesiątek lat.
Meta na przystanku autobusowym w Polanie o 12.40. Autobus będzie spóźniony, ale to nie przeszkadza. Patrzę jak narciarze szusują po stoku Czantorii. Wcześniej przy schodzeniu z Równicy obserwowałem tych na Palenicy... a "Białanie" dalej siedzi pod czapką.