692 trasa - 11.02.2018

Ustroń Manhatan - Rynek - Gościradowiec - Źródło Żelaziste - Równica - Jaszowiec - Karczma Jaszowianka - Ustroń Polana.

Beskid Śląski. Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie co posiadacie.
A nieprawda, bo wiemy i co jakiś czas to swoje jest przedreptywane i pokazywane. Jest już tradycją, że początkiem roku staram się wyjść na naszą Równicę, choćby dla sprawdzenia kondycji, bo szlak czerwony obok "kamienia" jest wymagający.
Znam ten szlak od dziecka, bywało, że porą letnią jako nastolatek wychodziłem nim kilka razy w tygodniu. Miałem zamiar to uczynić w piątek, bądź w sobotę, ale utrzymujący się smog od środy i zero widoczności mi to uniemożliwił... a, że w niedzielę nie lubię wychodzić z domu, bo uważam, że niedziela jest dla niego właśnie, to wcale nie brałem pod uwagę, że może mnie dziś wyrwać na szlak. Jeszcze rano było ponuro, ale góry już się częściowo odsłoniły. Po powrocie z kościoła zobaczyłem za oknem od zachodu błękitne niebo.
Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki spakowałem plecak, utuliłem Perełkę przepraszając, że ją na kilka godzin samą pozostawię i o 11.10 wyruszyłem z domu. Do rynku bezszlakowo.
Ostatnio za oknem jednego dnia ćwierkają wróble, drugiego kraczą wrony i tak na przemian. Dziś wypadło na wrony, a ja je lubię tak jak mistrz Wojciech... ba, ja za nimi przepadam, bo to są niezwykle inteligentne ptaki. Toteż lubię z nimi rozmawiać i nawet dziś miałem taką możliwość.
Na rynku o 11.23 wchodzę na czerwony szlak spacerowy, przy stacji kolejowej Ustroń Zdrój dojdzie czerwony turystyczny i tak na przemian nimi pójdę, a będą momenty kiedy sobie skróty zafunduję.
Przy stacji Ustroń Zdrój jest początek lub koniec (jak kto woli) Głównego Szlaku Beskidzkiego. Pójdę nim aż do mety.
Doliną Potoku Gościradowiec o 11.33 dojdę do Źródła Żelazistego.
Potem wspinaczka po zboczu Równicy. Cieszę się bowiem się pocę, a ponieważ chce mnie dopaść po raz drugi grypa, więc mam zamiar dziś po drodze wyrzucić z siebie wszystko to co ją zapowiada. I to się uda, bowiem do domu wrócę tak przepocony, że nawet kurtka pójdzie do suszenia. Potem ciepła kąpiel, gorący gulasz z indyka i nie ma śladu po objawach choroby. Leczenie ruchem jest niezastąpione i niezawodne, choć nie zawsze są warunki do tego, chociażby pogodowe.
Przy "kamieniu" jestem o 12.23. Kamień nawiązuje do kamiennego ołtarza, przy którym podczas kontrreformacji prześladowani ewangelicy odprawiali swoje nabożeństwa. Jak można przeczytać na tablicy, to miejsce na którym teraz stoję świętym jest.
Dalej w górę, już tylko kawałek wyrypu, ale jakże to wszystko łagodzi biel szadzi na gałęziach.
Dziś nie mam w planie wychodzenia na szczyt Równicy tylko cały czas czerwonym szlakiem. Przy dawnym schronisku na Równicy zwanym teraz Gościniec Równica jestem o 12.45. Ileż tu harcującej młodzieży, w końcu następni mają ferie.
Właściciele gościńca przedtem byli ajentami schroniska i tak sprytnie wykorzystali sytuację, że PTTK odsprzedał im ten obiekt i jest to drugi po schronisku Pod Tułem tak bezecnie wyzbyty się przez organizację turystyczną. Podobnie jak Pod Tułem i tutaj zacierają ślady po schronisku. Nie będzie już nawet pieczątki, tak mi powiedziała dziś pani tam pracująca.
Był taki moment, że jeszcze jako schronisko włączyli się w akcję Znaczków Turystycznych. Centrala je wykonała ale ajent nie zamawiał, bowiem liczył na dojenie turystów. Znaczek ma wszędzie kosztować 7 zł a oni chcieli go sprzedawać po 10 zł... i to był zawsze punkt zapalny w rozmowach kiedy tam przebywałem.
Dziś odkryłem, że ten znaczek w końcu dotarł na Równicę, do punktu z pamiątkami. Wreszcie go posiadam. Mam też nową pieczątkę z nowego miejsca.
Nie zatrzymuję się nigdzie gdyż z założenia mam zamiar dłużej pobyć w Jaszowiance na dole. Błękit zostaje po zachodniej stronie, a na południu chmurzyska, momentami bebokowate. Do Czarciego Kopyta wstępuję tylko po pieczątkę i teraz już tylko w dół.
Schodzę do Jaszowca o 13.45. Opuszczam czerwony szlak, by bezszlakowo pójść w stronę dawnego Domu Nauczyciela, dziś Nauczyciela, choć od czasu do czasu zauważam oznakowanie czarnego spacerowego. Potem na moment zajrzę na zamek odkryty w grudniu ubiegłego roku i później już tylko Karczma Jaszowianka i najbardziej mi smakujące grzane piwo. Ludzi pełno, a ja spokojnie przy kominku spędzę czas od 14.10 do 14.35.
Powrót do czerwonego szlaku i nim dojdę do mety na przystanku autobusowym w Ustroniu Polanie o 14.50. Nieprzerwany sznur samochodów sunie od Wisły, współczuję tym, którzy na kilka godzin utkną jak co niedzielę w takim korku. Na szczęście opóźnienie autobusów ma to do siebie, że ten opóźniony przyjeżdża wtedy kiedy ma odjeżdżać kolejny autobus, więc czekałem tylko 19 minut.